Με τη χαρά που βλέπω δεξιά κι αριστερά για τα ματς του κυπέλλου λέω να το καταργήσουμε το πρωτάθλημα – τι το θέλουμε; Το κύπελλο είναι καλύτερη διοργάνωση. Μπορεί να βγαίνουν απο την κληρωτίδα τα σωστά μπαλάκια, να παίζουν ακόμα και η Λαμία και ο Βόλος  με τα δεύτερα, να βλέπουμε ματς που θυμίζουν παιγνίδια προπόνησης ανάμεσα σε εργένηδες και παντρεμένους και να είναι όλοι ευτυχισμένοι: βροχή τα γκολ και τα εκατομμύρια, που λένε. Πέρα από την πλάκα το κύπελλο έχει ενδιαφέρον μόνο για ένα πράγμα: για το αν θα καταφέρουν να βάλουν τον Ολυμπιακό με τον Αρη να τσακωθούν.

Δεν χωρά αμφιβολία πως το μόνο σοβαρό από τα χθεσινά ματς ήταν αυτό ανάμεσα στους δυο πρωτοπόρους της βαθμολογίας του πρωταθλήματος. Ο Αρης κατέβασε την καλύτερη ομάδα που μπορούσε γιατί το κύπελλο το διεκδικεί. Ο Ολυμπιακός κατέβασε την ομάδα του κυπέλλου, γιατί για κάθε μεγάλη ομάδα το κύπελλο είναι το κύπελλο, δηλαδή μια ευκαιρία να βλέπουν οι προπονητές τι μπορούν όσοι παίκτες δεν αγωνίζονται πολύ στο πρωτάθλημα και πρέπει και να ξεμουδιάζουν. Τα πειράματα του Μαρτίνς ήταν πολλά, απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα όπως ο Αρης, αλλά ήταν και αναγκαία, αφού θα πρεπε οι δυο νεοφερμένοι του πρώτα από όλα, δηλαδή ο Παπασταθόπουλος και ο Λαλά, να πάρουν χρόνο συμμετοχής. Σε αυτούς ήταν κυρίως τα μάτια.

Τους ξέρουμε και τους δυο

Τον Παπασταθόπουλο τον ξέρουμε καλά. Το ζήτημα εν προκειμένω είναι να επιστρέψει καλά και να μην έχει μυϊκούς τραυματισμούς γιατί έρχεται από απραξία. Δεν θα υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα, αν δεν ήταν απαραίτητος για το πρώτο ματς με την PSV. Αν αυτό δεν υπήρχε, η ένταξή του θα ήταν εύκολη: θα έπαιρνε σιγά σιγά χρόνο συμμετοχής και το επόμενο καλοκαίρι δεν θα ήταν απλά μια καλή λύση, αλλά ένας έμπειρος παίκτης για να στηριχθείς πάνω του. Χθες η απόδοσή του δεν ήταν κακή, αλλά αποχώρησε από το γήπεδο με μια ενόχληση κι αυτό ενόψει ενός παιγνιδιού υψηλής έντασης δεν είναι και το καλύτερο σημάδι. Οση εμπειρία και να κουβαλάς, τα μυϊκά προβλήματα δεν λύνονται αν προκύψουν. Είπαν ότι δεν έχει κάτι: πάλι καλά.

Ο Λαλά δεν είναι κάποιου τύπου στοίχημα. Είναι ένας κανονικός δεξιός μπακ που έχει και επιθετικό παιγνίδι. Χθες είχε τρεις – τέσσερις καίριες αμυντικές επεμβάσεις κι έπαιξε επιθετικά λιγότερο από όσο συνηθίζει. Επειδή παίζει πολύ με τη μπάλα και δεν κρύβεται είναι δεδομένο ότι αμυντικά θα κάνει και λαθάκια – αν δεν τα έκανε θα αγωνιζόταν στην Παρί Σεν Ζερμέν, όχι στη Στρασμπούργκ. Είναι επιπεδάτος παίκτης ωστόσο και το έδειξε.

Ο Μαρτίνς, κατά τα άλλα, είδε τον Χασάν να βάζει δυο γκολ, είδε τον Μπα να κάνει ένα από τα πιο νευρικά του ματς (αν για αυτό οφείλεται η απουσία του Σεμέδο υπάρχει ένα ζήτημα), είδε ότι χωρίς τον Φορτούνη και τον Βαλμπουενά η δημιουργία των εξτρέμ του είναι λίγη (κι ας είχαν όρεξη και ο Ρατζέλοβιτς και ο Βρουσάι) και είδε φυσικά πως η ομάδα του με ανάλογη απόδοση (που είχε κάμποση έπαρση) με τον Παναθηναϊκό θα έχει πρόβλημα. Η φάση που ο Φορτούνης έχει τρεις παίκτες ελεύθερους έτοιμους να πάρουν την πάσα του και να σκοράρουν και τελικά επιλέγει τον Καϊπερς που είναι οφσάιντ, είναι ενδεικτική της χαλαρότητας. Αλλά όταν μια ομάδα είναι 15 πόντους μπροστά στο πρωτάθλημα και έχει βάλει έξι γκολ στον Παναιτωλικό παίζοντας με τους αναπληρωματικούς στο κύπελλο, είναι ανθρώπινο να χαλαρώσει: εδώ φέτος το κύπελλο το παράτησε η Μπάγερν.

Αν δεν δεχτεί γκολ

Ο Αρης πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε γιατί αυτός ήταν ο σκοπός του. Μπορεί να προκριθεί στο Βικελίδης, αν δεν δεχτεί γκολ. Δεν θα είναι απλό, γιατί θα παίξει με τον Ολυμπιακό, αλλά επειδή η ρεβάνς του ματς είναι μετά τα παιγνίδια με την PSV, τίποτα δεν αποκλείεται. Ο Αρης στην πρώτη του επίσκεψη φέτος στο Καραϊσκάκη δέχτηκε λιγότερα γκολ από την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ και σκόραρε κιόλας – πράγμα που οι ανταγωνιστές του Ολυμπιακού δεν κατάφεραν. Πρέπει απλά να μην τσιμπάει σε όσα λέγονται και γράφονται δεξιά κι αριστερά και να προχωράει στο δρόμο του. Γιατί άλλωστε να απολογείται; Γιατί παίρνει παίκτες που ο Ολυμπιακός αφήνει; Καλά κάνει. Μήπως κι η ΑΕΚ δεν κάνει το ίδιο όταν παίρνει τον Καρίμ; Και τι διαφορετικό υπάρχει στο να παίρνεις παίκτες από τον Ολυμπιακό από το να παίρνεις παίκτες που έχουν μείνει ελεύθεροι από τον ΠΑΟΚ, όπως ο Μαουρίσιο, ή ο Σακόφ που πήρε η ΑΕΚ; Μήπως δεν έχει πάρει κι ο Αρης τον Κάτσε, που έπαιζε στον ΠΑΟΚ π.χ; Και δεν προσπάθησε να πάρει τον Γουάρντα; Κι αν παίρνει κάποιο δανεικό από τον Ολυμπιακό καλά κάνει: από ποιον να πάρει; Από τον ΠΑΟΚ; Δίνει στο Βόλο, στον ΟΦΗ και στον Παναιτωλικό και δεν του περισσεύουν – αν έχει πολλούς δίνει και στον Παναθηναϊκό (Κάτσε και Μυστακίδη) και τον Ατρόμητο (Χατζησσαϊα, Κουλούρη κτλ). Από την ΑΕΚ να πάρει; Αυτή ψάχνει παίκτες, δεν δίνει. Η από τον Παναθηναϊκό να πάρει, που θα θελε τους παίκτες του; Αυτά είναι αστειότητες: ο Αρη παίρνει καλούς παίκτες – αυτή είναι η πρόθεσή του. Κι όπως αποδείχτηκε ούτε ο Φετφατζίδης γύρισε στον Ολυμπιακό, ούτε ο Ιντέγιε, ούτε ο Μπρούνο θα γυρίσει (παρόλο που είναι καλός παίκτης), ούτε ο Ματέο Γκαρσία αγοράστηκε από τον Ολυμπιακό – όλα αυτά είναι μπούρδες που γράφονται γιατί ο Αρης προτιμά, αντί να τα έχει καλά με το γκρουπ της εξυγίανσης και να παίζει ματς με αναπληρωματικούς, να πορεύεται το δρόμο του. Οσο για τα αποτελέσματα, σκεφτείτε τι θα ακούγαμε αν ο Αρης έχανε τρεις τελικούς κυπέλλου στη σειρά από τον Ολυμπιακό π.χ!

Τα αποτελέσματα είναι ο πιο λάθος τρόπος να βγάζεις συμπεράσματα. Αν βγάζεις συμπεράσματα από αυτά, η ΑΕΚ, που έχει να κερδίσει τον Ολυμπιακό δεν θυμάμαι από πότε, θα πρεπε να θεωρείται παράρτημα του κι ο ΠΑΟΚ που είχε δέκα ήττες στη σειρά από τον Ολυμπιακό στην Τούμπα κάποτε, θα πρεπε να προπονείται στο Ρέντη. Αστειότητες είναι αυτά: οι ομάδες δικαιούνται να έχουν και καλές σχέσεις μεταξύ τους. Όπως πήρε ο Αρης τον Ιντέγιε και το Μήτρογλου, έτσι και η ΑΕΚ πήρε τον Καρίμ.

Η διαφορά της προσέγγισης

Αν κάτι έδειξαν τα χθεσινά ματς του κυπέλλου είναι η διαφορά της προσέγγισης του προβλήματος που έχουν η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Και οι δυο ομάδες έχουν πρόβλημα κυρίως στην άμυνα – διαφορετικό πρόβλημα, αλλά πρόβλημα. Η ΑΕΚ δέχεται γκολ όταν αφήνει στον αντίπαλο την μπάλα. Ο ΠΑΟΚ δέχεται γκολ, όταν βρει ένα αντίπαλο με διάθεση να του επιτεθεί: συνήθως μάλιστα αυτός που επιτίθεται μπορεί να του βάλει γκολ στην πρώτη ή στη δεύτερη ευκαιρία που δημιουργεί. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι η μεν ΑΕΚ, κάθε γκολ που δέχεται το αντιμετωπίζει με νεύρα (κι όχι τυχαία κινδυνεύει να δεχτεί κι άλλο αμέσως, όπως και χθες και στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο) ο δε ΠΑΟΚ καταλαβαίνεις ότι δεν τρέχει και τίποτα όσα γκολ κι αν δεχτεί αρκεί να βάλει ένα παραπάνω! Στην ΑΕΚ ο εκνευρισμός προκύπτει γιατί νομίζουν πως το μόνο πρόβλημα της ομάδας είναι η άμυνα – για αυτό άλλαξαν τον προπονητή. Στον ΠΑΟΚ αντιθέτως επικρατεί ένα κλίμα παιδικής χαράς: τα παιδιά τρώνε και βάζουν γκολ, κάνουν τσουλήθρες, κούνια μπέλα κτλ. Είναι πιο εύκολο να λύσει το πρόβλημα ο ΠΑΟΚ πάντως: στα πιο κρίσιμα ματς είναι συνήθως ευκολότερο να βρεις σοβαρότητα, παρά ηρεμία.

Κατά τα άλλα και οι δυο πρέπει να είναι ευχαριστημένοι που αγωνίζονται για το κύπελλο Ελλάδος: περιμένω να τους δω στον τελικό σε ένα συναρπαστικό ματς που θα λήξει 7-6, αν ο χαμένος δεν θυμώσει και πάρει τη μπάλα και φύγει από το γήπεδο με την παρέα του για να πάει να παίξει στην αυλή της εκκλησίας. Και τρέμω στη σκέψη για το τι θα βλέπαμε αν κάποια από αυτές τις ομάδες είχε προκριθεί στα νοκ άουτ του Γιουρόπα λιγκ και είχε να αντιμετωπίσει μια ομάδα πιο δυνατή από τη Ζόρια και την Ομόνοια. Νομίζω ότι με τους αποκλεισμούς που προηγήθηκαν γλύτωσαν την ιστορία τους από σελίδες κατάμαυρες...